میم‌ها فراگیر هستند و دنیا با وجود اونها جای قشنگتریه. میم‌ها تصاویری حاوی پیامهایی هستند که به سرعت و بدون فکر زیاد قابل فهمند. یک تصویر ساده و معمولا بی کیفیت و یک جمله یا یک کلمه بر روی آن و یک پیام مشخص. این چیزی است که یک میم باید داشته باشد.
ساختن میم‌ها به قدری سادست که هر کاربری با داشتن یک ایده و با کمک یک نرم افزار که برای گوشی هم وجود داره میتونه یکی بسازه. تفاوتش با عکس نوشته در اینه که در میم پیام در ارتباط تصویر و عبارت روی اون منتقل میشود. اما داستان عکس نوشته متفاوته. عکس نوشته معمولا دارای عبارات فاضلانه ی طولانی است. از ما انتظار داره روی اون فکر کنیم. اما میم به سرعت یک جرقه پیامش را به ما میده و اغلب جنبه طنز داره.
شاید به همین خاطر باشه که اونو چیزی مثل ویروس میدونند که به سرعت پخش می‌شه. ایده‌های پشت اون سادست میبینیم، میخندیم و بعد اون رو برای دوستی یا آشنایی ارسال می‌کنیم. انصافا هم چیزهای جالبی هستند.
پاتریک فورسایت در جایی میگه که هزینه یک متن برای خوندن باید کم باشه. در جاهای دیگه از این هزینه بعنوان اصطکاک نام میبرند. این هزینه یا اصطکاک میزان انرژی ای هست که باید برای فهمیدن یک مطلب صرف بشه. وقتی بالا باشه مخاطب به زحمت میوفته و اگه اصطحکاکی ایجاد نشه یعنی کلا پیامی نبوده که بخواد منتقل بشه و صرفا حرف خالی بوده. در میم ها این اصطحکاک به قدری ظریف و هوشمندانست که با دیدنش و حلش در ما یک حس پاداش ایجاد میکنه. شاید یکی از دلایل دیگه همه گیر شدن این پدیده هم همین جایزه های دوپامینی کوچک باشه.
اینها رو گفتم تا بگم یکی از سرگرمی‌های دوست داشتنی تماشای میم ها و کمیک هاست. مخصوصا کمیک های loading Arist. اگر وقت داشتید یه سر به سایتش بزنید.
