امروز میخوام راجع به یکی از کارهای جالب خودمون یعنی نسل جدید بگم. یک نوع شهوت عجیب. این نوع شهوت در پدر و پدر بزرگ‌های ما هم بوده اما راستش برای ما کمی شکلش عوض شده.
من هم مثل خیلی از آدم‌های دیگه‌ی نسل خودم یک شهوت در خودم دارم. عطش انبار کردن. انبار کردن چیزهایی که اون لحظه احتیاجی نداریم و شاید هم هیچ وقت بهشون احتیاجی نداشته باشم.
به این خاطر بهش میگن شهوت چون بیشتر یک تصمیم غیر ارادی و غریزیه که منطق و فکر خاصی پشتش نیست و صرفا با گفتن اینکه «یک روز ازش استفاده میکنم» خودمون رو برای اون کار قانع میکنیم.
من وقتی کوچیکتر بودم عادت داشتم آرشیو جمع کنم. با بعضی از این آرشیو ها تونستم پول دربیارم و بعضی های دیگه نه. هیچ وقت هم بدردم نخوردن.
بیش از 60 گیگ فایلهای ریمیکس رادیو جوان یکی از اونها بود که تک تکشون رو دانلود کرده بودم. چندیدن هزار فایل موسیقی یک ساعته در انواع و اقسام سبک ها، یادمه یک روز فقط برای اینکه سرعت نت دانشگاه تهران عالی بود رفتم و تا بعد از ظهر چشمم به مانیتور بود. غروب هم عاچمز شده برمیگشتم کرج. یا حدود ده پونزده گیگ کتاب یا چند ده گیگ فایلهای خوانندگان اینور آبی و اونور آبی. یا کمد پر از کتابِ جمع شده و خونده نشده.  همین اوایل امسال هم حدود 300 تا فیلم رو به لطف کار کردن در شیفت شب و نت رایگان همراه اول تونستم دانلود کنم. جوری بود که محدودیت حجم درایو لپتاب فقط مانع دانلود بیشترم شد :) چه ظلمی بود!! و همین امروز که نشستم و فیلم های آموزشی رایگان مکتبخونه رو با اینترنت 6-12 ایرانسل یک سیاحتی کردم و کلی فایل باحال گیر آوردم.
یادمون باشه این نیاز قدرتمند یک چیز طبیعیه و لازم نیست بابتش ناراحت یا شرمنده باشیم. اصلا عیبی نداره که من هزاران گیگ فایل بدرد نخور جمع کنم. حد اقلش اینه که میدونیم یک کار مفید کردیم و اگر کاری نمیکردیم همون ها هم نبود. اونهایی هم که میگن واقعا بیکاری! عوضش میتونستی یه فعالیت مفید و پروداکتیو انجام بدی خودشون بعدا میان و همون فایل هارو ازت می‌خوان یا چند برابر همون وقت رو توی شبکه های اجتماعی به باد هوا می‌سپارن.
اما به قول این مشاورا تجویز راهبردی در مورد این موضوع چیه؟
من خودم که جدیدا دوست دارم این فایلها رو که میگیرم اونها رو داشته باشم و پاکشون هم نکنم اما یک کار دیگه هم انجام می‌دم. ما وقتی چیزی رو دریافت می‌کنیم نیاز داریم که اون رو هضم کنیم و باید هم هضم کنیم وگرنه دلپیچه (میتونید بخونید سرگیجه) چیزیه که انتظار مارو می‌کشه. من به خودم یک برنامه میدم که این فایل رو کی گوش بدم یا کی ببینم یا بخونم. و سعی هم میکنم بهش عمل کنم. با این کار از اوایل امسال ده تا کتاب و سی-چهل تا فیلم و فایل آموزشی دیدم.
این مهمه که چنین وقتی رو و اون هم بطور منظم برای خودمون در نظر بگیریم. نگین که نمیشه. من الان در حال انجام تحقیقات  پایان نامه هستم و حدود 4 ماه دیگه دفاع دارم و شد. خب این بیخیالی نیست و درواقع تعادله. ما باید یاد بگیریم که هرچی رو سر جای خودش داشته باشیم. حذف تفریح، سرگرمی، یادگیری چیزای دلخواه باعث نمیشه که کار اصلی مون رو بهتر انجام بدیم. بنظرم تنها نتیجه ای که داره اینه که باعث کم شدن کارایی، نا امیدی، بی انگیزگی و احساس مرگ می‌شه.فقط باید یاد بگیریم هر چی رو سر جای خودش داشته باشیم. و یاد بگیریم که چطور این کار رو انجام بدیم.
و یک تجویز دیگه اینکه فایلی رو که میدونیم هیچ وقت استفاده نخواهیم کرد بریزیم دور. اولین بار شاید اینکار بینهایت سخت باشه، بالاخره براش هزینه دادیم. اما وقتی اونها رو بریزیم دور و تو دور ریختن حرفه ای بشیم. اونوقت راحت تر میتونیم تصمیمی بگیریم که چی رو میخوایم و چی رو نه. و این مهارت یه مهارت خوبه.
ما خوبه که یادبگیریم از این غریزه و غریزه های دیگه به عنوان یه ابزار استفاده کنیم و گاهی بهشون اجازه مطرح شدن و رو اومدن بدیم. اما خب این هم لازمه که بلد بشیم که قربانیشون نشیم. چرا که در حالت اول منم که انتخاب میکنم که حالا فعال بشه و از فوران لذتش حض ببرم و در حالت دوم دیگه اون انتخاب ما نیست.

پی نوشت یک: دنبال یه تصویر برای این مطلب بودم یک تصویر جالب پیدا کردم که یکجور هایی یک استعاره مفهومی بین اشتیاق به دانلود و انبارداری هم هست. با این معنی که ما در هر دو حالت بدونیم چی کجاست و اگه لازم شد بتونم پیداش کنم. ولی ولی ولی هیچوقت ذهنمون درگیر این که کی استفاده میشه نباشه. چون زمانش که رسید خودمون میریم سراغش.
پی نوشت دو: مکتبخونه یک سایت فوق العاده پر از ویدیوهای آموزشی مفید و رایگانه، در کنارش دوره هایی رو هم داره که با گذروندنش بهمون مدرک معتبر دانشگاه تهران می‌ده . من فیلم های آموزشی فنون مذاکره شعبانعلی رو پیشنهاد می‌کنم.