امروز یه پست فوقالعاده از ادریس میرویسی دیدم که خیلی بهم چسبید. کلش رو اینجا میارم و دعوت میکنم که حتما صفحه اینستاش و کانالش رو دنبال کنین.

صفحه اینستاگرام ادریس

کانال تلگرامی ادریس

از دست دادن برای ما تلخه، سخته، غیر قابل تحمله،
مخصوصا وقتی بی‌تجربه‌ و بچه‌ایم،

به همین خاطره که از «انتخاب کردن» متنفریم،
انتخابِ اولی یعنی از دست دادنِ دومی،
و انتخابِ دومی یعنی از دست دادنِ اولی،
اصلا «انتخاب کردن» یعنی «از دست دادنِ آگاهانه».

هر بار که دست به «انتخاب» می‌زنیم، داریم بخشی از آرزوها و برنامه‌هامون رو به دست خودمون به قتل می‌رسونیم،
متاسفانه روانشناس‌ها می‌گن اگه به دست آوردن یک چیز ۱۰ واحد خوشحالمون کنه، از دست دادن همون چیز ۲۰ واحد ناراحتمون می‌کنه.

همین دردِ از دست دادن باعث می‌شه هیچ وقت نتونیم با اراده و اختیار خودمون یک چیز رو کنار بذاریم، باعث می‌شه «انتخاب کردن» رو به تاخیر بندازیم، و اونقدر به همه‌ی چیزها بچسبیم که «دنیا» برامون تصمیم بگیره و یکیشون رو از چنگمون در بیاره.

برای بیشتر ما کار به جایی می‌رسه که فراموش می‌کنیم که «اختیار داریم»،

یادمون می‌ره که مجبور نیستیم،
مجبور نیستیم دانشگاه بریم، یا ادامه تحصیل بدیم،
مجبور نیستیم ازدواج کنیم یا بچه‌دار بشیم،
مجبور نیستیم خیلی از مهمونی‌ها رو شرکت کنیم،
مجبور نیستیم پولدار بشیم، مجبور نیستیم خونه و ماشین داشته باشیم،
مجبور نیستیم با ۹۹.۹۹درصد آدما ارتباط داشته باشیم،
مجبور نیستیم در یک دعوا لفظی از خودمون دفاع کنیم،
مجبور نیستیم حرف آدم بزرگ‌ها (در هر زمینه‌ای) رو گوش بدیم،
مجبور نیستیم گوشی هوشمند داشته باشیم،
مجبور نیستیم گوشی غیر هوشمند داشته باشیم،
حتی مجبور نیستیم زنده باشیم!

هر کدوم از چیزهایی که مثال زدم بخش بزرگی از وقت ما رو می‌گیره،
هر کدومشون رو که «انتخاب کنیم» کلی از منابعمون رو از دست می‌دیم،
مسخره اینجاست که خیلی‌هامون اصلا به این فکر نمی‌کنیم که گزینه‌ای مثل گوشی نداشتن هم داریم،
و مسخره‌تر این‌جاست که گاهی درباره‌ی ازدواج و بچه‌دار شدن و مهمونی رفتن با خانواده و فامیل می‌جنگیم و خودمون رو آزادی‌خواه و مستقل می‌دونیم،
ولی به این فکر نمی‌کنیم که اصلا چرا باید پولدار شدن برامون جذاب باشه؟ چرا باید به فکر مهاجرت باشیم؟ ...

«ما همیشه در معرض فراموش کردن حق انتخابمون هستیم.»

ما می‌تونیم هر لحظه از زندگی‌مون رو طور دیگه‌ای رقم بزنیم،
و البته این حرف بزرگیه،
مسئولیت زیادی با خودش میاره،
و از اون طرف حس تسلط و قدرت خیلی زیادی هم بهمون می‌ده و باعث پیشرفت سریع و زندگی شیرینی می‌شه