آنچه دیگران می‌گویند را باید فراموش کنم. حقیقت شیرین است. وقتی تشنه ی دانستن هستم و می‌طلبم باید بگذارم آنچه فهمیده‌ام بر تنم زخم بزند. راستش واقعا سختی دارد. درد دارد. اینکه بفهمم اشتباه می‌کردم، راه درست را نمی‌رفتم، خودم را گول میزدم. همین ها اگر چه برایم درد و رنجی ست که از ندانستنم می‌آید اما یک روز همین دانستن برایم مایه ی تسلی و حال خوب خواهد شد. خودم زخم خوردنم را میبینم، آن را میفهمم و جای آن را مقدس تر از آن میدانم که بخواهم با خوابی از آسودگی و غفلت عوضش کنم. آنها که می‌گویند تلخ است ای کاش حرفشان را کامل می‌کردند و همه اش را می‌گفتند که اگرچه میگوییم تلخ است اما حقیقت تنها چیزی است که درمان می‌کند، که می‌سازد، که می‌رویاند. بله حقیقت زیباست محمد. شیرین است.